وای به روزی که چهره های پنهانمان اشکار شود!....صورتکهای زیبا و درونهای پلید!.....انسان!!

بر سر گودالهایی که روزی به انجا می رویم....کسی چه می داند شاید ساعتی دیگر!!!.....این که دیگر فراموشی ندارد....ها!!!.....چرا یادم می رود.....چرا مگر او تا دیروز مثل من نبود....و مگر من فردا مثل او نخواهم بود......او در فراموشی رفت.....و من هم در فراموشی خواهم رفت!!...